December
December
Ik ben niet bij jouw geboorte
geweest, helaas
ik hoorde dat het stormachtig was
vurig en intens
en dat wilde ik beleven
hoe de wintermaand het licht ziet
of brengt
je ontsnapte uit het duister
uit
de schoot van november
voor jou beter bekend
als de vrouw met tien minnaars
Als ik mijn ogen sluit
fantaseer ik beter
ik zie je geboorte
als een ochtendzon
die de zee omhoog duwt
of de zee ontstijgt
en ik zie
je de zee ontstijgen
de zee die denkt een oceaan te zijn
ik wandelde bij de zonsopgang
en zag bij je geboorte
alle kleuren van de regenboog
kleuren die uit contrasten ontstaan,
aan de botsingen ervan
Je bent de enige twaalfde
die de dertien doodde
je bent diegene die de rug breekt
van de tijd
Met jou eindigt het jaar
na jou begint een ander getal
Straks vieren we het honderdjaar
van de start van de eerste wereld
Oorlog...
Moeder allervragen
In de late jaren tachtig was er een man
een dertiger
docent aan de Universiteit van Amsterdam
een exotische vrucht die verjaardagsfeesten bezocht,
op zoek naar interessante gesprekken
die man was ik
aan mijn voorhoofd
kon niemand mijn interesses
zien of raden
een allochtoon kan van alles wezen
asielzoeker, crimineel, gastarbeider
of een gewone vakantieganger
ik was nieuwsgierig naar mensen
Ik vertelde graag, jarenlang had ik verteld
over
de onderdrukking van mijn volk
over mijn vlucht
over een lange tocht in de sneeuw
over mijn angst voor hongerige wolven
over de rebellen en soldaten
over de heli’s die dood en verderf zaaiden
Ik vertelde tot ik er nachtmerries
van kreeg
en op zo’n feest ben je een gevangene
in een woestijn van vreemde ogen
Je voelt de zandstorm
maar je ziet hem niet
Net als heli’s die opeens opdoemen
en de dood uitdelen, als warme broodjes
Op een avond
bevond ik me in een massa
een theaterdirecteur zag Abraham
en dat moest gevierd worden
Op zulke feestjes
wil je een gewoon gesprek voeren
over theater, over filosofie,
over schoonheid van het landschap
over voetballen en
zelfs over koken
Ik was passief, lusteloos
Ja, ik heb ook zulke momenten
Ik wilde alles behalve mijn verleden
in de buurt, zeker niet op het feest
met al die mensen erbij
Ik stond als een schaap in een woestijn
een schaap
dat op een groene helling
hoorde te grazen
Een jonge vrouw zei ‘hoi’ en stak zacht
haar hand in mijn hand
Mijn hand vertederde
Mijn stem raakte gespannen
ze stelde zonder het te beseffen
de ‘normale’
vraag die van mij
een wolf maakte, tandeloos
Haar vraag was de bom en ik was Hiroshima
dat kon ze niet weten
haar vraag liet alle spoken los
uit mijn verleden
Ik werd achtervolgd maar bleef staan
Dode vrienden en familie
vielen me aan
slachtoffers van de chemische aanvallen
staken hun tongen naar me uit
Beleefd beantwoordde ik haar
met elk antwoord ademde ik gif
Het gif dat daar gestrooid was
Ik oogde vriendelijk en vitaal
maar ze zag de
ruïnes niet
Alleen een masker zag ze
ze kon ook niet weten
dat ze raak had geschoten, bij de eerste vraag
De vraag die luidde: ‘Waar kom je vandaan?’
De vraag bezat meer gif dan in al die chemische bommen
Hij
was de speer die een vliegende vogel
in zijn vleugel raakte
Ik werd duizelig
een onzichtbare kracht zoog ons
steeds verder naar beneden
We belandden in het moeras van de oorlogen
tussen Irak en Iran
Een diepe afgrond schoof
tussen ons in
Een kracht dreef ons uit elkaar
Onze woorden waren hol
Onze ogen zonder glans
We waren uitgeput en zochten een uitweg
Zij nam het initiatief: ‘Nog een glas wijn?’
Ze verdween
Er diende zich een andere
vrouw aan
Ze stak haar zachte hand in mijn hand
Ze stelde de vraag, de bom
Ik wilde geen Nagasaki zijn
De moeder van alle vragen
wilde ik niet meer horen
Mijn ogen meden de hare
‘Ziet u die dame daar
met twee wijnglazen
in de hand,
vraagt u het maar aan haar
ze kent mijn verleden’
Ik draaide me om, baande me een weg
door de ogen, de oren
Door de spoken van mijn verleden
Ik bereikte met moeite de buitendeur
De ijskoude wind voelde als
een frisse bries
mijn spoken lachten me uit
Sindsdien geen verjaardagen meer
al een kwarteeuw niet…•
Dit gedicht is gebaseerd op het essay
‘Moeder aller vragen’, Trouw, november 2008
Ibrahim Selman
November
November
Wie van ons is de tel kwijt
wie is de tijd vergeten
wie haalt de schouders
op. Kom wees eerlijk
november, je bent in de war
het was maar een uurtje
geef toe
je wilde eerder beginnen
één
uur eerder
ik wilde je 25 uur vroeger
de laatste dag van oktober
liet ons in de steek
ik bonkte op je poorten
met blote vuisten
met mijn voorhoofd dat
bloedde
ik dacht je wakker te schudden
ik kwam je wedergeboorte
beleven
ik trof de sterfdag van oktober
die wild was
oktober wilde niet vertrekken
hij sloeg een gat in onze zielen
we vlogen elkaar
in de haren
dat kon iedereen beamen
hoe konden we met elkaar vechten
voor
je geboorte
voor je nog het licht kende
Ja, ik beken: ik was de tel
kwijt
ik schoot op de tijd
mis
de wolken raakten lek
regen,
regen in het kwadraat
je bent de regenmaand
dat schreven vele dichters
Niemand
schreef over de boogschutters
of de lieve schorpioenen
zonder gif…
www.ibrahimselman.nl
http://www.noord.amsterdam.nl/vrije-tijd/stadsdeeldichter/gedichten-ibrahim/november/
Waterlandplein
Korte versie van de opdracht
http://youtu.be/4q1T6HLjKl4
En de wind blaast
de wind veegt
en de wind raapt ons
stampt ons van de grond
bij elkaar
omhoog, trap voor trap
trede voor trede
waar we
onszelf kleuren
steeds lichter
we stijgen uit, de donkerte
we zweven in het licht
en de wind streelt
en de wind danst
en de wind is dronken van plezier
het Waterlandplein viert feest
voor de terugkeer van
de vlinders
van de negen zilveren manen
die nu herleven
op onze irissen
ze vliegen over
op en neer
ze landen en stijgen
met de opgaande zon
met de wolken en de regen
van de regenboog maken ze een bloem
en we kijken over de horizon
onze wenkbrauwen gaan omhoog
en onze pupillen wijd open
wanneer de horizon de zon slikt
wij zijn blij met onze gedaante
onze metamorfose is bijna compleet
dat kunnen de oude en trouwe bewoners
beamen
we waarderen hun ongemak
van de zeven jaren
en het wachten loont
we maken dan een diepe buiging
voor alle bewoners
van voor, tijdens en na-
onze gedaanteverwisseling
nu mag iedereen achterover
leunen
de wind is gaan liggen
opgelucht
er zullen plezierige tijden aanbreken
de vette jaren liggen in het vizier…
Nu is het moment gekomen:
spot ons met licht
van alle kanten
hef het glas, op ons
Proost….
Mijn Nacht...
Je was even míjn nacht
zacht als je huid
teder als tranen
en ik hield je hand
vast in mijn hand
je was een veer op mijn wang
een kus op mijn mond
je was de maan
vol van licht
je was de zon
mijn zonnige nacht
hoe kan dat nou, dacht ik
maar in een droom kan alles
ik wilde in die droom
blijven en
leven tot mijn sterfdag
maar je verdween
in een felle licht
ik werd blind
ik zag jou als een kind
met speen in de mond
opgeslokt in verdriet
Nu durf ik niet te slapen
mijn nacht is niet
van mijn...
Breaking news
De rader zegt dat het land Nederland
Absurd
In Nederland regent het
Oktober
Gedachte, boek en bibliotheek
De maan
Vannacht waakte het raam
Mijn Weg, mijn paard
De weg is een paard
mijn paard
de teugels heb ik
vast in de hand
stevig, ren voorbij
alle wegversperringen
alle hobbels
ik zwaai met een knipoog...
en soms valt uit het zadel
een gedicht
dat eigen leven leidt
met een korte
maar lange ij past niet bij...
Bezopen
De nacht is bezopen
- 12. sep, 2013
-
http://www.noord.amsterdam.nl/vrije-tijd/stadsdeeldichter/gedichten-ibrahim/september/
September
September
Een memorabele reis
Een reis kan je maken
naar de Sahara
naar de top Everist
van het gebergte Himalaya
je kunt naar Noord- en Zuidpool
gaan
je kunt oceanen oversteken
overal op deze
wereld
waarvan drievierde uit wateren
bestaat, kan je gaan
en staan
waar je niet kunt
gaan of staan
in je eigen organen
en ik heb een reis gemaakt
een echte reis
geleid door een oog
van licht
een alziende lichtoog
de reis begon met pijn
brandend en stekend
maar welke lancering
is zonder pijn?
mijn reis begon bij de uitgang,
de enige ingang van het leven
de oorsprong
ik zweef door dalen
door
heuvels en valleien
ik zag en vloog tussen takken
bladeren en grotten
alles heel en mooi,
ongeschonden mooi
alleen het plassen is nu
vuur...
Dieper dan jezelf
De slaap is diep
Opgesloten
Ergens in een woud
we noemen het liever bos
bouwde een kabouter een hut
van hout
hij legde wat tegels neer
ruw als de huid van een heks
hard als een leugen
de kabouter ging dood
de hut bleef staan
de heks ook
een vreemdeling kwam langs
hij bouwde een hek
en bakende de hut af
de hut voelde zich benauwd
opgesloten in het woud
het woud dat wild bleef
de hut werd klein
kleiner dat het hek
hij tuurde
in de verte
steeds droeviger
steeds wanhopiger
steeds wachten op redding
de boswachter lag in een put
een in diepe put
te sterven
de hut wilde vluchten
van zijn omheining
het woud en het hek
kwamen steeds dichterbij
de heks maakte geluiden
haar lach en haar gehijg
verscheurde zijn oren
hij bleef kijken
hij bleef turen
naar de hoop
en die lag in die diepe put
te sterven
opeens was alles stil
na een korte flits
heerste er duister
de ogen gingen dicht
het hek bleef taai
de ogen niet...
Tent
Augustus
Augustus
Jouw lot is definitief
eeuwig
je zult nooit een stap verzetten
niet vooruit
niet achteruit
je kunt niet
vluchten
de grenzen zijn hermetisch
afgesloten en waterdicht
juli zal je altijd voor zijn
altijd voorblijven
je kunt geen minuut
zelfs geen seconde van september
krijgen
Dat is de wet
van de natuur
dat is het lot
Positief is dat je elk jaar
terugkomt
eeuwig
dat zou de mensen
niet lukken
nooit
misschien in het hiernamaals
en dat is alles behalve
zeker...
http://www.noord.amsterdam.nl/vrije-tijd/stadsdeeldichter
Samenzijn
Tussen 10 maart 2011 en 1 april 2014 was ik de stadsdeeldichter van Amsterdam-Noord. Meestal word ik gevraagd een gedicht te maken voor een bepaalde gelegenheid in de stadsdeel maar ik schrijf af en toe ook op eigen initiatief een gedicht dat te maken heeft met Noord. De gedichten van de stadsdeeldichetr treffen jullie via deze link aan.
Echter ik heb meer gedichten.
Mijn eerste gedichtenbundel is uitgekomen bij uitgevrij de Geus in 1998 en heet Dans van een bevroren
land. Mijn tweede gedichtenbundel kwam bij Indeknipscheer in 2000 uit en heet Vrijdheid is dood. In mijn essybundel Dapper Hart gezocht bevat het boek 27 gedichten.
http://www.noord.amsterdam.nl/vrije-tijd/stadsdeeldichter/
Meest recente reacties
Zo trots op iemand zoals u, die ons bekend maakte bij nl bevolking in zeker in jaren 90. Ik ben zeer benieuwd naar uw boeken , erg veel succes
Als je niet de liefde, toewijding en aanbidding krijgt die je verdient of als je geliefde de interesse in je lijkt te verliezen, dan kan ik eerlijk zeggen dat je hulp nodig hebt om dingen goed te make
In 1960 is mijn naam.Joyce ook geweigerd bij de burgerlijke stand in Diemen. Ambtenaar kon de naam niet. En daardoor heet ik nu officieel Jolanda.
Ik wil mijn prachtige getuigenis delen over hoe ik mijn Echtgenoot van mijn leven terugkeerde, ik wil de mensen vertellen dat er een echte spell caster online is en is krachtig en oprecht, Zijn naam i